mutluluk

mutluluk

Turkish

Etymology

From mutlu (“happy”) +‎ -luk (“-ness”).

Pronunciation

• IPA^(key): [mut.ɫu.ɫuk]

Noun

mutluluk (definite accusative mutluluğu, plural mutluluklar)

1. happiness

Declension

Inflection
Nominative	mutluluk
Definite accusative	mutluluğu
	Singular	Plural
Nominative	mutluluk	mutluluklar
Definite accusative	mutluluğu	mutlulukları
Dative	mutluluğa	mutluluklara
Locative	mutlulukta	mutluluklarda
Ablative	mutluluktan	mutluluklardan
Genitive	mutluluğun	mutlulukların
Possessive forms Singular Plural 1st singular mutluluğum mutluluklarım 2nd singular mutluluğun mutlulukların 3rd singular mutluluğu mutlulukları 1st plural mutluluğumuz mutluluklarımız 2nd plural mutluluğunuz mutluluklarınız 3rd plural mutlulukları mutlulukları

Further reading

• mutluluk in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu