mussitator
Latin
Noun
mussitātor m (genitive mussitātōris); third declension
- mutterer
- grumbler
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mussitātor | mussitātōrēs |
Genitive | mussitātōris | mussitātōrum |
Dative | mussitātōrī | mussitātōribus |
Accusative | mussitātōrem | mussitātōrēs |
Ablative | mussitātōre | mussitātōribus |
Vocative | mussitātor | mussitātōrēs |
Verb
mussitātor
- second-person singular future passive imperative of mussitō
- third-person singular future passive imperative of mussitō
References
- mussitator in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mussitator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette