musicus
Dutch
Etymology
From Latin mūsicus.
Pronunciation
musicus (file) - Hyphenation: mu‧si‧cus
Noun
musicus m or f (plural musici, diminutive musicusje n)
- musician (a person who plays or sings music)
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek μουσικός (mousikós).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈmuː.si.kus/, [ˈmuː.sɪ.kʊs]
Adjective
mūsicus (feminine mūsica, neuter mūsicum); first/second-declension adjective
- of or pertaining to music, musical
- of or pertaining to poetry, poetic
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mūsicus | mūsica | mūsicum | mūsicī | mūsicae | mūsica | |
Genitive | mūsicī | mūsicae | mūsicī | mūsicōrum | mūsicārum | mūsicōrum | |
Dative | mūsicō | mūsicō | mūsicīs | ||||
Accusative | mūsicum | mūsicam | mūsicum | mūsicōs | mūsicās | mūsica | |
Ablative | mūsicō | mūsicā | mūsicō | mūsicīs | |||
Vocative | mūsice | mūsica | mūsicum | mūsicī | mūsicae | mūsica |
Noun
mūsicus m (genitive mūsicī); second declension
- musician
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mūsicus | mūsicī |
Genitive | mūsicī | mūsicōrum |
Dative | mūsicō | mūsicīs |
Accusative | mūsicum | mūsicōs |
Ablative | mūsicō | mūsicīs |
Vocative | mūsice | mūsicī |
Related terms
- mūsica
- mūsicātus
References
- musicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- musicus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- musicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette