muniens
Latin
Etymology
Present participle of mūniō.
Participle
mūniēns m, f, n (genitive mūnientis); third declension
- enclosing
- fortifying, securing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | mūniēns | mūniēns | mūnientēs | mūnientia | |
Genitive | mūnientis | mūnientis | mūnientium | mūnientium | |
Dative | mūnientī | mūnientī | mūnientibus | mūnientibus | |
Accusative | mūnientem | mūniēns | mūnientēs, mūnientīs | mūnientia | |
Ablative | mūniente, mūnientī1 | mūniente, mūnientī1 | mūnientibus | mūnientibus | |
Vocative | mūniēns | mūniēns | mūnientēs | mūnientia |
1When used purely as an adjective.