mundivagus
Latin
Etymology
From mundus (“world”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /munˈdi.wa.ɡus/, [mʊnˈdɪ.wa.ɡʊs]
Adjective
mundivagus (feminine mundivaga, neuter mundivagum); first/second declension
- wandering in or around the world
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mundivagus | mundivaga | mundivagum | mundivagī | mundivagae | mundivaga | |
Genitive | mundivagī | mundivagae | mundivagī | mundivagōrum | mundivagārum | mundivagōrum | |
Dative | mundivagō | mundivagō | mundivagīs | ||||
Accusative | mundivagum | mundivagam | mundivagum | mundivagōs | mundivagās | mundivaga | |
Ablative | mundivagō | mundivagā | mundivagō | mundivagīs | |||
Vocative | mundivage | mundivaga | mundivagum | mundivagī | mundivagae | mundivaga |
References
- mundivagus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mundivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette