munder
See also: Münder
Danish
Verb
munder
- present of munde
Estonian
Etymology
Borrowed from Russian мунди́р (mundír).[1]
Noun
munder (genitive mundri, partitive mundrit)
- uniform
- Synonym: univorm
Declension
Inflection of munder (ÕS type 2/õpik, no gradation)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | munder | mundrid |
accusative | mundri | mundrid |
genitive | mundri | mundrite |
partitive | mundrit | mundreid |
illative | mundrisse | mundritesse mundreisse |
inessive | mundris | mundrites mundreis |
elative | mundrist | mundritest mundreist |
allative | mundrile | mundritele mundreile |
adessive | mundril | mundritel mundreil |
ablative | mundrilt | mundritelt mundreilt |
translative | mundriks | mundriteks mundreiks |
terminative | mundrini | mundriteni |
essive | mundrina | mundritena |
abessive | mundrita | mundriteta |
comitative | mundriga | mundritega |
References
- munder in Metsmägi, Iris; Sedrik, Meeli; Soosaar, Sven-Erik (2012), Eesti etümoloogiasõnaraamat, Tallinn: Eesti Keele Instituut, →ISBN
Further reading
- munder in Eesti keele seletav sõnaraamat
- munder in Raadik, M., editor (2018), Eesti õigekeelsussõnaraamat ÕS 2018, Tallinn: Eesti Keele Sihtasutus, →ISBN
- munder in Sõnaveeb
Latin
Verb
munder
- first-person singular present passive subjunctive of mundō
Old Swedish
Etymology
From Old Norse munnr, from Proto-Germanic *munþaz.
Noun
munder m
- mouth
Declension
Declension of munder (strong a-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | munner | munnrin | munnar | munnanir, munnaner |
accusative | munn | munnin | munna | munnana |
dative | munni, munne | munninum, munnenom | munnum, munnom | munnumin, munnomen |
genitive | munns | munnsins | munna | munnanna |
Descendants
- Swedish: mun