multatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of multō (“punish”).
Participle
multātus m (feminine multāta, neuter multātum); first/second declension
- (law) punished, sentenced, fined, having been punished.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | multātus | multāta | multātum | multātī | multātae | multāta | |
Genitive | multātī | multātae | multātī | multātōrum | multātārum | multātōrum | |
Dative | multātō | multātō | multātīs | ||||
Accusative | multātum | multātam | multātum | multātōs | multātās | multāta | |
Ablative | multātō | multātā | multātō | multātīs | |||
Vocative | multāte | multāta | multātum | multātī | multātae | multāta |