请输入您要查询的单词:

 

单词 multa
释义

multa

See also: multá and múlta

Bikol Central

Etymology

Borrowed from Spanish multa.

Pronunciation

  • Hyphenation: mul‧ta
  • IPA(key): /ˈmulta/

Noun

múlta

  1. fine

Derived terms

  • magmulta
  • makamulta
  • mamultahan
  • multahan

Catalan

Etymology

From Latin multa.

Pronunciation

  • (Balearic, Central) IPA(key): /ˈmul.tə/
  • (Valencian) IPA(key): /ˈmul.ta/

Noun

multa f (plural multes)

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)
  • multar

Further reading

  • “multa” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
  • multa”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
  • “multa” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
  • “multa” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.

Cebuano

Etymology

Borrowed from Spanish multa.

Pronunciation

  • Hyphenation: mul‧ta
  • IPA(key): /mulˈta/, [mʊl̪ˈt̪a]

Noun

multá

  1. fine (punishment)

Esperanto

Etymology

From Latin multus.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈmulta]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -ulta
  • Hyphenation: mul‧ta

Adjective

multa (accusative singular multan, plural multaj, accusative plural multajn)

  1. much, a lot
    Antonyms: kelka, malmulta
    Hypernym: pluraj

Derived terms

  • multangulo (polygon)

Finnish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmultɑ/, [ˈmult̪ɑ]
  • Rhymes: -ultɑ
  • Syllabification(key): mul‧ta

Etymology 1

From Proto-Finnic *multa, borrowed from Proto-Germanic *muldō (earlier *muldā), compare Gothic 𐌼𐌿𐌻𐌳𐌰 (mulda, dust) and English mould. Cognates include Estonian muld, Votic multõ, Ingrian multa, Livonian mūlda.

Noun

multa

  1. soil, earth, mold (soil suitable for growing plants, a mixture of mineral soil and humus)
  2. (literary) earth (especially as that which covers the dead)
Declension
Inflection of multa (Kotus type 10*I/koira, lt-ll gradation)
nominativemultamullat
genitivemullanmultien
partitivemultaamultia
illativemultaanmultiin
singularplural
nominativemultamullat
accusativenom.multamullat
gen.mullan
genitivemullanmultien
multainrare
partitivemultaamultia
inessivemullassamullissa
elativemullastamullista
illativemultaanmultiin
adessivemullallamullilla
ablativemullaltamullilta
allativemullallemullille
essivemultanamultina
translativemullaksimulliksi
instructivemullin
abessivemullattamullitta
comitativemultineen
Possessive forms of multa (type koira)
possessorsingularplural
1st personmultanimultamme
2nd personmultasimultanne
3rd personmultansa
Derived terms
  • adjectives: multainen, multava
  • verbs: mullata, multaantua, multautua
compounds
  • hiekkamulta
  • keltamulta
  • kompostimulta
  • kukkamulta
  • lantamulta
  • lehtimulta
  • multakerros
  • multakokkare
  • multamaa
  • multapaakku
  • multapitoinen
  • multaseos
  • multasieni
  • mustamulta
  • punamulta
  • puutarhamulta
  • ruokamulta
See also
  • musta
  • muta

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronoun

multa

  1. (colloquial) ablative of

See also

  • minulta

Anagrams

  • almut

Galician

Etymology

From Latin multa.

Pronunciation

  • Hyphenation: mul‧ta

Noun

multa f (plural multas)

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)
  • multar

Further reading

  • multa” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.

Ido

Etymology

Borrowed from Esperanto multa, Latin multus, French moult, Italian molto.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmulta/

Adjective

multa

  1. many
    Antonym: poka

Ingrian

Etymology

From Proto-Finnic *multa. Cognates include Finnish multa and Estonian muld.

Pronunciation

  • (Soikkola) IPA(key): /ˈmultɑ/
  • Hyphenation: mul‧ta

Noun

multa

  1. mould (loose soil)

Declension

Declension of multa (type 3/koira, lt-ll gradation)
singularplural
nominativemultamullat
genitivemullanmultiin
partitivemultaamultia
illativemultaamultii
inessivemullaasmulliis
elativemullastmullist
allativemullallemullille
adessivemullaalmulliil
ablativemullaltmullilt
translativemullaksmulliks
essivemultanna, multaanmultinna, multiin
exessive1)multantmultint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

References

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 20
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 317

Italian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmul.ta/
  • Rhymes: -ulta
  • Hyphenation: mùl‧ta

Etymology 1

From Latin multa.

Noun

multa f (plural multe)

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)
  • multare

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

multa

  1. inflection of multare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading

  • multa in Collins Italian-English Dictionary
  • multa in Aldo Gabrielli, Grandi Dizionario Italiano (Hoepli)
  • multa in garzantilinguistica.it – Garzanti Linguistica, De Agostini Scuola Spa
  • multa in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
  • multa in sapere.it – De Agostini Editore
  • multa in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Latin

Pronunciation

  • multa: (Classical) IPA(key): /ˈmul.ta/, [ˈmʊɫ̪t̪ä]
  • multa: (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmul.ta/, [ˈmul̪t̪ä]
  • multā: (Classical) IPA(key): /ˈmul.taː/, [ˈmʊɫ̪t̪äː]
  • multā: (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmul.ta/, [ˈmul̪t̪ä]

Etymology 1

Perhaps from mulgeō (to milk, extract). Compare Latin mulctra.

Alternative forms

  • mulcta

Noun

multa f (genitive multae); first declension

  1. fine, monetary penalty
    Synonyms: damnum, (Mediaeval Latin) wīta
Declension

First-declension noun.

CaseSingularPlural
Nominativemultamultae
Genitivemultaemultārum
Dativemultaemultīs
Accusativemultammultās
Ablativemultāmultīs
Vocativemultamultae
  • multō (to fine)
Descendants
  • Catalan: multa
  • Galician: multa
  • Middle French: mulcte
  • Italian: multa
  • Occitan: multa
  • Portuguese: multa
  • Sicilian: murta
  • Spanish: multa (see there for further descendants)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

multa

  1. inflection of multus:
    1. nominative/accusative/vocative neuter plural
    2. nominative/ablative/vocative feminine singular

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

multā

  1. second-person singular present active imperative of multō

References

  • multa”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • multa”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • multa in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • multa in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) our generation has seen many victories: nostra aetas multas victorias vidit
    • (ambiguous) the day is already far advanced: multus dies or multa lux est
    • (ambiguous) till late at night: ad multam noctem
    • (ambiguous) late at night: multa de nocte
    • (ambiguous) Homer lived many years before the foundation of Rome: Homerus fuit multis annis ante Romam conditam
    • (ambiguous) with many tears: multis cum lacrimis
    • (ambiguous) I was induced by several considerations to..: multae causae me impulerunt ad aliquid or ut...
    • (ambiguous) in many respects; in many points: multis rebus or locis
    • (ambiguous) to contribute much towards...; to affect considerably; to be instrumental in..: multum valere ad aliquid
    • (ambiguous) to contribute much towards...; to affect considerably; to be instrumental in..: multum afferre ad aliquid
    • (ambiguous) to experience the ups and downs of life: multis casibus iactari
    • (ambiguous) to be severely tried by misfortune: multis iniquitatibus exerceri
    • (ambiguous) to considerably (in no way) further the common good: multum (nihil) ad communem utilitatem afferre
    • (ambiguous) to be highly favoured by; to be influential with..: multum valere gratia apud aliquem
    • (ambiguous) to consider of importance; to set much (some) store by a thing: multum (aliquid) alicui rei tribuere
    • (ambiguous) to value, esteem a person: multum alicui tribuere
    • (ambiguous) to have great influence with a person; to have considerable weight: multum auctoritate valere, posse apud aliquem
    • (ambiguous) to have great influence with a person; to have considerable weight: alicuius auctoritas multum valet apud aliquem
    • (ambiguous) to expend great labour on a thing: egregiam operam (multum, plus etc. operae) dare alicui rei
    • (ambiguous) to exert oneself very energetically in a matter: multum operae ac laboris consumere in aliqua re
    • (ambiguous) to be involved in many undertakings; to be much occupied, embarrassed, overwhelmed by business-claims: multis negotiis implicatum, districtum, distentum, obrutum esse
    • (ambiguous) to possess great ability: intellegentia or mente multum valere
    • (ambiguous) to have a good memory: memoriā (multum) valere (opp. memoriā vacillare)
    • (ambiguous) varied, manifold experience: multarum rerum usus
    • (ambiguous) he has had many painful experiences: multa acerba expertus est
    • (ambiguous) to be well (slightly) acquainted with Greek literature: multum (mediocriter) in graecis litteris versari
    • (ambiguous) to be well-informed, erudite: multa cognita, percepta habere, multa didicisse
    • (ambiguous) to be well-informed, erudite: multarum rerum cognitione imbutum esse (opp. litterarum or eruditionis expertem esse or [rerum] rudem esse)
    • (ambiguous) for a Roman he is decidedly well educated: sunt in illo, ut in homine Romano, multae litterae (De Sen. 4. 12)
    • (ambiguous) to enjoy close intercourse with... (of master and pupil): multum esse cum aliquo (Fam. 16. 21)
    • (ambiguous) to collect, accumulate instances: multa exempla in unum (locum) colligere
    • (ambiguous) to have great weight as a speaker: multum dicendo valere, posse
    • (ambiguous) to go deeply into a matter, discuss it fully: multa verba facere
    • (ambiguous) to go deeply into a matter, discuss it fully: multum, nimium esse (in aliqua re) (De Or. 2. 4. 17)
    • (ambiguous) he has made several mistakes: saepe (crebro, multa) peccavit, erravit, lapsus est
    • (ambiguous) to make extracts from Cicero's writings: aliquid, multa ex Ciceronis libris excerpere (not excerpere librum)
    • (ambiguous) we are united by many mutual obligations: multa et magna inter nos officia intercedunt (Fam. 13. 65)
    • (ambiguous) to talk of a subject which was then the common topic of conversation: in eum sermonem incidere, qui tum fere multis erat in ore
    • (ambiguous) to prolong a conversation far into the night: sermonem producere in multam noctem (Rep. 6. 10. 10)
    • (ambiguous) much money: pecunia magna, grandis (multum pecuniae)
    • (ambiguous) one of the crowd; a mere individual: unus de or e multis
    • (ambiguous) to be always considering what people think: multum communi hominum opinioni tribuere
    • (ambiguous) to obtain many (few) votes in a century or tribe: multa (pauca) puncta in centuria (tribu) aliqua ferre
    • (ambiguous) to impose a fine (used of the prosecutor or the tribunus plebis proposing a fine to be ratified by the people): multam irrogare alicui (Cic. Dom. 17. 45)
    • (ambiguous) a large force, many troops: magnae copiae (not multae)
    • (ambiguous) after many had been wounded on both sides: multis et illatis et acceptis vulneribus (B. G. 1. 50)
    • (ambiguous) to have a powerful navy: rebus maritimis multum valere
    • (ambiguous) in short; to be brief: ne multa, quid plura? sed quid opus est plura?
  • multa”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • multa”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin

Anagrams

  • latum

Limos Kalinga

Etymology

Borrowed from Spanish multa (fine).

Noun

multa

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)

Occitan

Etymology

From Latin multa.

Noun

multa f (plural multas)

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)
  • multar

Pangasinan

Etymology

Borrowed from Spanish multa (fine).

Pronunciation

  • IPA(key): /mulˈta/

Noun

multa

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)

See also

  • bayad
  • parusa

Portuguese

Pronunciation

 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈmuw.tɐ/ [ˈmuʊ̯.tɐ]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈmuw.ta/ [ˈmuʊ̯.ta]
  • (Portugal) IPA(key): /ˈmul.tɐ/ [ˈmuɫ.tɐ]

  • Hyphenation: mul‧ta

Etymology 1

Learned borrowing from Latin multa.

Noun

multa f (plural multas)

  1. fine; ticket (monetary punishment for a violation)
    Synonym: coima
  • multar

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

multa

  1. inflection of multar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading

  • multa” in iDicionário Aulete.
  • multa” in Dicionário inFormal.
  • multa” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2023.
  • multa” in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
  • multa” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.

Spanish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmulta/ [ˈmul̪.t̪a]
  • Rhymes: -ulta
  • Syllabification: mul‧ta

Etymology 1

From Latin multa.

Noun

multa f (plural multas)

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)
  • multar
Descendants
  • Bikol Central: multa
  • Cebuano: multa
  • Limos Kalinga: multa
  • Pangasinan: multa
  • Tagalog: multá
  • Waray-Waray: multa

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

multa

  1. inflection of multar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading

  • multa”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014

Tagalog

Etymology

Borrowed from Spanish multa (fine).

Pronunciation

  • Hyphenation: mul‧ta
  • IPA(key): /mulˈta/, [mʊlˈta]

Noun

multá

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)

See also

  • bayad
  • parusa

Waray-Waray

Etymology

Borrowed from Spanish multa (fine).

Noun

multá

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)

Yakan

Etymology

Borrowed from Spanish multa (fine).

Noun

multa

  1. fine (a fee levied as punishment for breaking the law)
随便看

 

国际大辞典收录了7408809条英语、德语、日语等多语种在线翻译词条,基本涵盖了全部常用单词及词组的翻译及用法,是外语学习的有利工具。

 

Copyright © 2004-2023 idict.net All Rights Reserved
京ICP备2021023879号 更新时间:2024/7/31 14:23:07