mulierarius
Latin
Etymology
From mulier (“woman”) + -ārius (adjective-forming derivational suffix)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /mu.li.eˈraː.ri.us/, [mʊ.li.ɛˈraː.ri.ʊs]
Adjective
mulierārius (feminine mulierāria, neuter mulierārium); first/second declension
- womanly
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mulierārius | mulierāria | mulierārium | mulierāriī | mulierāriae | mulierāria | |
Genitive | mulierāriī | mulierāriae | mulierāriī | mulierāriōrum | mulierāriārum | mulierāriōrum | |
Dative | mulierāriō | mulierāriō | mulierāriīs | ||||
Accusative | mulierārium | mulierāriam | mulierārium | mulierāriōs | mulierāriās | mulierāria | |
Ablative | mulierāriō | mulierāriā | mulierāriō | mulierāriīs | |||
Vocative | mulierārie | mulierāria | mulierārium | mulierāriī | mulierāriae | mulierāria |
Related terms
- mulier
Noun
mulierārius m (genitive mulierāriī or mulierārī); second declension
- a woman-hunter, a follower of girls
Declension
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mulierārius | mulierāriī |
Genitive | mulierāriī mulierārī1 | mulierāriōrum |
Dative | mulierāriō | mulierāriīs |
Accusative | mulierārium | mulierāriōs |
Ablative | mulierāriō | mulierāriīs |
Vocative | mulierārie | mulierāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Synonyms
- fēmellārius
References
- mulierarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mulierarius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mulierarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette