mrzeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mertì (stem *mьr-), from Proto-Balto-Slavic *mertéi, from Proto-Indo-European *mr̥-yé-tor, ye-present of *mer- (“to die”).

Pronunciation

IPA^(key): /mʐɛt͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -ɛt͡ɕ
Syllabification: mrzeć

Verb

mrzeć impf (perfective zemrzeć)

(intransitive, literary) to die (to stop living)
Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation

Conjugation of mrzeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		mrzeć
present tense	1^st	mrę			mrzemy
	2^nd	mrzesz			mrzecie
	3^rd	mrze			mrą
	impersonal	mrze się
past tense	1^st	marłem	marłam		marliśmy	marłyśmy
	2^nd	marłeś	marłaś		marliście	marłyście
	3^rd	marł	marła	marło	marli	marły
	impersonal	marto
future tense	1^st	będę marł, będę mrzeć	będę marła, będę mrzeć		będziemy marli, będziemy mrzeć	będziemy marły, będziemy mrzeć
	2^nd	będziesz marł, będziesz mrzeć	będziesz marła, będziesz mrzeć		będziecie marli, będziecie mrzeć	będziecie marły, będziecie mrzeć
	3^rd	będzie marł, będzie mrzeć	będzie marła, będzie mrzeć	będzie marło, będzie mrzeć	będą marli, będą mrzeć	będą marły, będą mrzeć
	impersonal	będzie mrzeć się
conditional	1^st	marłbym	marłabym		marlibyśmy	marłybyśmy
	2^nd	marłbyś	marłabyś		marlibyście	marłybyście
	3^rd	marłby	marłaby	marłoby	marliby	marłyby
	impersonal	marto by
imperative	1^st	niech mrę			mrzyjmy
	2^nd	mrzyj			mrzyjcie
	3^rd	niech mrze			niech mrą
active adjectival participle		mrący	mrąca	mrące	mrący	mrące
contemporary adverbial participle		mrąc
verbal noun		marcie

Derived terms

verbs

domrzeć pf
namrzeć pf
obumierać impf, obumrzeć pf
pomrzeć pf
przymierać impf, przymrzeć pf
umierać impf, umrzeć pf
wymierać impf, wymrzeć pf
zamierać impf, zamrzeć pf
zemrzeć pf

adjectives

obumarły
wymarły
zamarły

nouns

pomór
umarlak
umarły
umór
umrzyk
zmarły

Related terms