monadicus
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek μονᾰδῐκός (monadikós).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /moˈna.di.kus/, [mɔˈna.dɪ.kʊs]
Adjective
monadicus (feminine monadica, neuter monadicum); first/second declension
- (Late Latin) unitary (having the quality of oneness)
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | monadicus | monadica | monadicum | monadicī | monadicae | monadica | |
Genitive | monadicī | monadicae | monadicī | monadicōrum | monadicārum | monadicōrum | |
Dative | monadicō | monadicō | monadicīs | ||||
Accusative | monadicum | monadicam | monadicum | monadicōs | monadicās | monadica | |
Ablative | monadicō | monadicā | monadicō | monadicīs | |||
Vocative | monadice | monadica | monadicum | monadicī | monadicae | monadica |
References
- mŏnădĭcus numerus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette: “991/2”