momentarius
Latin
Etymology
From mōmentum (“moment”), from moveō (“move, set in motion; excite”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /moː.menˈtaː.ri.us/, [moː.mɛnˈtaː.ri.ʊs]
Adjective
mōmentārius (feminine mōmentāria, neuter mōmentārium); first/second declension
- brief, momentary, quick; instantaneous
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mōmentārius | mōmentāria | mōmentārium | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāria | |
Genitive | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāriī | mōmentāriōrum | mōmentāriārum | mōmentāriōrum | |
Dative | mōmentāriō | mōmentāriae | mōmentāriō | mōmentāriīs | mōmentāriīs | mōmentāriīs | |
Accusative | mōmentārium | mōmentāriam | mōmentārium | mōmentāriōs | mōmentāriās | mōmentāria | |
Ablative | mōmentāriō | mōmentāriā | mōmentāriō | mōmentāriīs | mōmentāriīs | mōmentāriīs | |
Vocative | mōmentārie | mōmentāria | mōmentārium | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāria |
Related terms
- mōmen
- mōmentāliter
- mōmentāna
- mōmentāneus
- mōmentōsus
- mōmentum
- moveō
References
- momentarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- momentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette