molinarius
Latin
Etymology
From molīna (“mill, grinding mill”), substantive of molīnus (“of or pertaining to a mill”), from mola (“millstone”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /mo.liːˈnaː.ri.us/, [mɔ.liːˈnaː.ri.ʊs]
Noun
molīnārius m (genitive molīnāriī); second declension
- A miller.
Inflection
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | molīnārius | molīnāriī |
Genitive | molīnāriī | molīnāriōrum |
Dative | molīnāriō | molīnāriīs |
Accusative | molīnārium | molīnāriōs |
Ablative | molīnāriō | molīnāriīs |
Vocative | molīnārie | molīnāriī |
Synonyms
- (miller): molitor
Related terms
- mola
- molāris
- molārius
- molendārius
- molendīnārius
- molendīnum
- molīna
- molīnum
- molīnus
- molō
Descendants
- Asturian: molineru
- Catalan: moliner
- French: meunier
- Friulian: mulinâr
- Galician: muiñeiro
- Italian: mugnaio, mulinaro, molinaro, mulinaio
- German: Müller
- Norman: monnyi
- Occitan: molinièr
- Portuguese: moleiro
- Spanish: molinero
- Venetian: munaro, mołinaro, mułinaro, muner, mułiner
- Walloon: mônî
References
- molinarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- molinarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette