mișcăciune
Romanian
Etymology
From mișca + -ăciune.
Noun
mișcăciune f (plural mișcăciuni)
- (obsolete) mobility
Declension
Declension of mișcăciune
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) mișcăciune | mișcăciunea | (niște) mișcăciuni | mișcăciunile |
genitive/dative | (unei) mișcăciuni | mișcăciunii | (unor) mișcăciuni | mișcăciunilor |
vocative | mișcăciune, mișcăciuneo | mișcăciunilor |
References
- mișcăciune in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN