miąć
See also: miac
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *mę̀ti[1](stem *mьn-), from Proto-Balto-Slavic *minˀtei[1]. Cognates include Slovak mäť[1], Slovene mę́ti (“to rub”)[1], Russian мять (mjatʹ, “to crumple; to knead”)[1][2] and Lithuanian mìnti (“to trample”)[1][2].
Pronunciation
- IPA(key): /mjɔɲt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɲt͡ɕ
- Syllabification: miąć
Verb
miąć impf (perfective wymiąć or zmiąć) [3]
- (transitive) to crease, to crumple
- Synonyms: gnieść, marszczyć, międlić, miętosić
- miąć chusteczkę ― to crumple a handkerchief
- miąć papier ― to crumple paper
- (reflexive) to get creaseed, to get crumpled
Conjugation
Conjugation of miąć impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | miąć | |||||
| present tense | 1st | mnę | mniemy | |||
| 2nd | mniesz | mniecie | ||||
| 3rd | mnie | mną | ||||
| impersonal | mnie się | |||||
| past tense | 1st | miąłem | mięłam | mięliśmy | mięłyśmy | |
| 2nd | miąłeś | mięłaś | mięliście | mięłyście | ||
| 3rd | miął | mięła | mięło | mięli | mięły | |
| impersonal | mięto | |||||
| future tense | 1st | będę miął, będę miąć | będę mięła, będę miąć | będziemy mięli, będziemy miąć | będziemy mięły, będziemy miąć | |
| 2nd | będziesz miął, będziesz miąć | będziesz mięła, będziesz miąć | będziecie mięli, będziecie miąć | będziecie mięły, będziecie miąć | ||
| 3rd | będzie miął, będzie miąć | będzie mięła, będzie miąć | będzie mięło, będzie miąć | będą mięli, będą miąć | będą mięły, będą miąć | |
| impersonal | będzie miąć się | |||||
| conditional | 1st | miąłbym | mięłabym | mięlibyśmy | mięłybyśmy | |
| 2nd | miąłbyś | mięłabyś | mięlibyście | mięłybyście | ||
| 3rd | miąłby | mięłaby | mięłoby | mięliby | mięłyby | |
| impersonal | mięto by | |||||
| imperative | 1st | niech mnę | mnijmy | |||
| 2nd | mnij | mnijcie | ||||
| 3rd | niech mnie | niech mną | ||||
| active adjectival participle | mnący | mnąca | mnące | mnący | mnące | |
| passive adjectival participle | mięty | mięta | mięte | mięci | mięte | |
| contemporary adverbial participle | mnąc | |||||
| verbal noun | mięcie | |||||
Related terms
verbs
- międlić
- miętosić
References
- Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 315-316 . →ISBN
- Brückner, Aleksander (1927), “miąć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna, page 331.
- Tadeusz Piotrowski [et al.], Langenscheidt Pocket Dictionary: Polish. Berlin and Munich: Langenscheidt, 2003. →ISBN
Further reading
- miąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- miąć in Polish dictionaries at PWN