misselijk
Dutch
Etymology
From Middle Dutch misselijc (“diverse, confused”), from Old Dutch *missilīk, from Proto-Germanic *missalīkaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɪsələk/
Audio (file) - Hyphenation: mis‧se‧lijk
Adjective
misselijk (comparative misselijker, superlative misselijkst)
- nauseous, nauseated, having the urge to vomit
Inflection
| Inflection of misselijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | misselijk | |||
| inflected | misselijke | |||
| comparative | misselijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | misselijk | misselijker | het misselijkst het misselijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | misselijke | misselijkere | misselijkste |
| n. sing. | misselijk | misselijker | misselijkste | |
| plural | misselijke | misselijkere | misselijkste | |
| definite | misselijke | misselijkere | misselijkste | |
| partitive | misselijks | misselijkers | — | |
Derived terms
- kotsmisselijk
- misselijkheid
- strontmisselijk