mirta
See also: mirtā
Latvian
Participle
mirta
- genitive singular masculine form of mirts
- nominative singular feminine form of mirts
Serbo-Croatian
Alternative forms
- mȑta, mȑtva, mȑča
Etymology
From Ancient Greek μύρτος (múrtos).
Pronunciation
- IPA(key): /mîːrta/
- Hyphenation: mir‧ta
Noun
mȋrta f (Cyrillic spelling ми̑рта)
- myrtle (Myrtus gen. et spp.)
Declension
Declension of mirta
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | mirta | mirte |
genitive | mirte | mirta |
dative | mirti | mirtama |
accusative | mirtu | mirte |
vocative | mirto | mirte |
locative | mirti | mirtama |
instrumental | mirtom | mirtama |
Slovene
Etymology
From Ancient Greek μύρτος (múrtos).
Pronunciation
- IPA(key): /mìːrta/
Noun
mírta f
- myrtle (Myrtus gen. et spp.)
Inflection
Feminine, a-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | mirta | ||
gen. sing. | mirte | ||
singular | dual | plural | |
nominative | mirta | mirti | mirte |
accusative | mirto | mirti | mirte |
genitive | mirte | mirt | mirt |
dative | mirti | mirtama | mirtam |
locative | mirti | mirtah | mirtah |
instrumental | mirto | mirtama | mirtami |
Further reading
- “mirta”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran