mirificus
Latin
Etymology
From mīrus + -ficus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /miːˈri.fi.kus/, [miːˈrɪ.fɪ.kʊs]
Adjective
mīrificus (feminine mīrifica, neuter mīrificum); first/second declension
- wonderful, amazing, miraculous
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mīrificus | mīrifica | mīrificum | mīrificī | mīrificae | mīrifica | |
Genitive | mīrificī | mīrificae | mīrificī | mīrificōrum | mīrificārum | mīrificōrum | |
Dative | mīrificō | mīrificō | mīrificīs | ||||
Accusative | mīrificum | mīrificam | mīrificum | mīrificōs | mīrificās | mīrifica | |
Ablative | mīrificō | mīrificā | mīrificō | mīrificīs | |||
Vocative | mīrifice | mīrifica | mīrificum | mīrificī | mīrificae | mīrifica |
Descendants
- English: mirific
- French: mirifique
References
- mirificus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mirificus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mirificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette