mintuliță
Romanian
Etymology
From minte + -uliță.
Noun
mintuliță f (plural mintulițe)
- Diminutive of minte
Declension
Declension of mintuliță
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) mintuliță | mintulița | (niște) mintulițe | mintulițele |
genitive/dative | (unei) mintulițe | mintuliței | (unor) mintulițe | mintulițelor |
vocative | mintuliță, mintulițo | mintulițelor |
References
- mintuliță in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN