minsian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *minnisōną (“to make smaller”), from *minniz (“small, less”), from Proto-Indo-European *(e)mey- (“small, little”). Equivalent to Old English min (“small”) + -sian (verbal ending).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈminsiɑn/, [ˈminsiɑn], [ˈminziɑn]
Verb
minsian
- to diminish, lessen, make smaller or less important
- to become small
Conjugation
Conjugation of minsian (weak class 2)
infinitive | minsian | tō minsienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | minsie minsiġe | minsode |
2nd-person singular | minsast | minsodest |
3rd-person singular | minsaþ | minsode |
plural | minsiaþ minsiġaþ | minsodon |
subjunctive | present | past |
singular | minsie minsiġe | minsode |
plural | minsien minsiġen | minsoden |
imperative | ||
singular | minsa | |
plural | minsiaþ minsiġaþ | |
participle | present | past |
minsiende minsiġende | (ġe)minsod |
Derived terms
- ġeminsian
- minsung
Descendants
- Middle English: minsen
- English: mince