minoro
Latin
Etymology
From minor.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /miˈnoː.roː/, [mɪˈnoː.roː]
Verb
minōrō (present infinitive minōrāre, perfect active minōrāvī, supine minōrātum); first conjugation
- (Late Latin) I reduce or diminish (make smaller)
Inflection
Conjugation of minoro (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | minōrō | minōrās | minōrat | minōrāmus | minōrātis | minōrant |
imperfect | minōrābam | minōrābās | minōrābat | minōrābāmus | minōrābātis | minōrābant | |
future | minōrābō | minōrābis | minōrābit | minōrābimus | minōrābitis | minōrābunt | |
perfect | minōrāvī | minōrāvistī | minōrāvit | minōrāvimus | minōrāvistis | minōrāvērunt, minōrāvēre | |
pluperfect | minōrāveram | minōrāverās | minōrāverat | minōrāverāmus | minōrāverātis | minōrāverant | |
future perfect | minōrāverō | minōrāveris | minōrāverit | minōrāverimus | minōrāveritis | minōrāverint | |
passive | present | minōror | minōrāris, minōrāre | minōrātur | minōrāmur | minōrāminī | minōrantur |
imperfect | minōrābar | minōrābāris, minōrābāre | minōrābātur | minōrābāmur | minōrābāminī | minōrābantur | |
future | minōrābor | minōrāberis, minōrābere | minōrābitur | minōrābimur | minōrābiminī | minōrābuntur | |
perfect | minōrātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | minōrātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | minōrātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | minōrem | minōrēs | minōret | minōrēmus | minōrētis | minōrent |
imperfect | minōrārem | minōrārēs | minōrāret | minōrārēmus | minōrārētis | minōrārent | |
perfect | minōrāverim | minōrāverīs | minōrāverit | minōrāverimus | minōrāveritis | minōrāverint | |
pluperfect | minōrāvissem | minōrāvissēs | minōrāvisset | minōrāvissēmus | minōrāvissētis | minōrāvissent | |
passive | present | minōrer | minōrēris, minōrēre | minōrētur | minōrēmur | minōrēminī | minōrentur |
imperfect | minōrārer | minōrārēris, minōrārēre | minōrārētur | minōrārēmur | minōrārēminī | minōrārentur | |
perfect | minōrātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | minōrātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | minōrā | — | — | minōrāte | — |
future | — | minōrātō | minōrātō | — | minōrātōte | minōrantō | |
passive | present | — | minōrāre | — | — | minōrāminī | — |
future | — | minōrātor | minōrātor | — | — | minōrantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | minōrāre | minōrāvisse | minōrātūrus esse | minōrārī | minōrātus esse | minōrātum īrī | |
participles | minōrāns | — | minōrātūrus | — | minōrātus | minōrandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
minōrāre | minōrandī | minōrandō | minōrandum | minōrātum | minōrātū |
Descendants
- Asturian: amenorgar
- Middle French: minorer
- French: minorer
- Spanish: amenorgar, minorar
References
- minoro in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- minoro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Spanish
Verb
minoro
- First-person singular (yo) present indicative form of minorar.