ministrant
English
Noun
ministrant (plural ministrants)
- One who ministers.
Adjective
ministrant (not comparable)
- administering; attendant
Latin
Verb
ministrant
- third-person plural present active indicative of ministrō
Norwegian Bokmål
Noun
ministrant
- altar server
Inflection
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | ministrant | ministranter |
definite | ministranten | ministrantene |
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /mʲiˈɲi.strant/
Audio (file)
Noun
ministrant m pers
- altar boy
Declension
declension of ministrant
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ministrant | ministranci |
genitive | ministranta | ministrantów |
dative | ministrantowi | ministrantom |
accusative | ministranta | ministrantów |
instrumental | ministrantem | ministrantami |
locative | ministrancie | ministrantach |
vocative | ministrancie | ministranci |
Related terms
- ministrancki
- ministrantka f
- ministrantura f