ministrans
Latin
Etymology
Present active participle of ministrō (“attend, manage”)
Participle
ministrāns m, f, n (genitive ministrantis); third declension
- attending; waiting upon, especially at table
- managing, governing
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | ministrāns | ministrantēs | ministrantia | ||
Genitive | ministrantis | ministrantium | |||
Dative | ministrantī | ministrantibus | |||
Accusative | ministrantem | ministrāns | ministrantēs, ministrantīs | ministrantia | |
Ablative | ministrante, ministrantī1 | ministrantibus | |||
Vocative | ministrāns | ministrantēs | ministrantia |
1When used purely as an adjective.