mikken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch micken, from Old Dutch *mikken, from Proto-Germanic *mikjaną.
Pronunciation
Audio (file) - Rhymes: -ɪkən
Verb
mikken
- to aim, to target
- (figuratively) to intend
Inflection
Inflection of mikken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | mikken | |||
past singular | mikte | |||
past participle | gemikt | |||
infinitive | mikken | |||
gerund | mikken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | mik | mikte | ||
2nd person sing. (jij) | mikt | mikte | ||
2nd person sing. (u) | mikt | mikte | ||
2nd person sing. (gij) | mikt | mikte | ||
3rd person singular | mikt | mikte | ||
plural | mikken | mikten | ||
subjunctive sing.1 | mikke | mikte | ||
subjunctive plur.1 | mikken | mikten | ||
imperative sing. | mik | |||
imperative plur.1 | mikt | |||
participles | mikkend | gemikt | ||
1) Archaic. |
Synonyms
- munten