mijter
Dutch
Etymology 1
From Middle Dutch mitre, mitere, miter, from Old French mitre, from Latin mītra, from Ancient Greek μίτρα (mítra).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɛi.tər/
Audio (file) - Hyphenation: mij‧ter
- Rhymes: -ɛi̯tər
Noun
mijter m (plural mijters, diminutive mijtertje n)
- mitre (headgear worn on solemn occasions by church dignitaries)
Derived terms
- mijteren (verb)
- gemijterd (adjective)
- mijterlijk (adjective)
- bisschopsmijter m
- mijtercier
- mijterdrager m
- mijterheuvel m
- mijterhoorn
- mijterkroon
- mijterstad
- mijtervorst m
- mijterzaad n
- mijterdrig
- mijterberg m
Etymology 2
Cognate with mijt (“mite”).
Noun
mijter m (plural mijters, diminutive mijtertje n)
- The insect mite, notably as wood corruptor
- Any wood affected by the above
- A grump
Derived terms
- mijteren (verb)
- mijterig (adjective)
- opmijteren (verb)
- uitmijteren (verb)
- vermijteren (verb)