miejsce
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish miesce, miestce, mieśćce, from Proto-Slavic *městьce, from *město (“place, town”) + *-ьce. By surface analysis, miasto + -e.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmjɛj.st͡sɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛjst͡sɛ
- Syllabification: miej‧sce
Noun
miejsce n
- place (generic location)
- place (in a competition)
- Zajął pierwsze miejsce w wyścigu. ― He took first place in the race.
- seat
- Czy to miejsce jest wolne?. ― Is this seat taken?
- Synonym: siedzenie
- room, space
- Było za mało miejsca aby się rozsiadać. ― There wasn't enough room to sprawl out.
Declension
Declension of miejsce
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | miejsce | miejsca |
| genitive | miejsca | miejsc |
| dative | miejscu | miejscom |
| accusative | miejsce | miejsca |
| instrumental | miejscem | miejscami |
| locative | miejscu | miejscach |
| vocative | miejsce | miejsca |
Derived terms
- miejscowość
- miejscowy
- miejscówka
- umiejscawiać
- umiejscowić
Related terms
- miast
- natychmiast
- zamiast
Further reading
- miejsce in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- miejsce in Polish dictionaries at PWN