miaular
Ido
Etymology
Borrowed from French miauler, Italian miagolare, Spanish maullar.
Verb
miaular (present tense miaulas, past tense miaulis, future tense miaulos, imperative miaulez, conditional miaulus)
- (intransitive) to meow
- Nia kato miaulas omnadie.
- Our cat meows every day.
- Nia kato miaulas omnadie.
Conjugation
Conjugation of miaular
present | past | future | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
infinitive | miaular | miaulir | miaulor | ||||
tense | miaulas | miaulis | miaulos | ||||
conditional | miaulus | ||||||
imperative | miaulez | ||||||
adjective active participle | miaulanta | miaulinta | miaulonta | ||||
adverbial active participle | miaulante | miaulinte | miaulonte | ||||
nominal active participle | singular | miaulanto | miaulinto | miaulonto | |||
plural | miaulanti | miaulinti | miaulonti |
Interlingua
Etymology
Borrowed from French miauler, Italian miagolare, and Spanish maullar.
Pronunciation
- IPA(key): /mjɑu̯ˈlɑr/
Verb
miaular
- (intransitive) to meow
- 2012, Erik Enfors and Ingvar Stenström, translators, Le joco seriose by Hjalmar Söderberg:
- Ma in le mesme momento illa se repentiva pensante que il esseva si stupide miaular como un catto e illa non comprendeva perque illa lo habeva facite.
- But in the same moment she repented, thinking that it was so stupid to meow like a cat and she didn't understand why she had done it.
- 2012, Erik Enfors and Ingvar Stenström, translators, Le joco seriose by Hjalmar Söderberg:
Conjugation
Conjugation of miaular
infinitive | miaular | ||
---|---|---|---|
participle | present | perfect | |
miaulante | miaulate | ||
active | present | simple | perfect |
miaula | ha miaulate | ||
past | miaulava | habeva miaulate | |
future | miaulara | habera miaulate | |
conditional | miaularea | haberea miaulate | |
imperative | miaula |