miar
Cimbrian
Etymology
From Middle High German mir, from Old High German mir, from Proto-Germanic *miz (“me”). Cognate with German mir, English me.
Pronoun
miar
- (Sette Comuni) dative of ich: me, to me
See also
Cimbrian personal pronouns
nominative | accusative | dative | ||
---|---|---|---|---|
1st person singular | ich | mich | miar | |
2nd person singular | familiar | du | dich | diar |
polite | iart | ach | òich | |
3rd person singular | m | èar, ar | in, en | iime |
f | zi, ze | iar | ||
n | es, is | es, 's | iime | |
1st person plural | bar, bandare | zich | izàndarn | |
2nd person plural | iart, iartàndare, artàndare | òich, ach | ogàndarn | |
3rd person plural | ze, zòi, zandare | zich | innàndarn |
References
- “miar” in Martalar, Umberto Martello; Bellotto, Alfonso (1974) Dizionario della lingua Cimbra dei Sette Communi vicentini, 1st edition, Roana, Italy: Instituto di Cultura Cimbra A. Dal Pozzo
Galician
Etymology
Onomatopoeic, from miau (“meow”).
Pronunciation
- IPA(key): /miˈaɾ/
Verb
miar (first-person singular present mío, first-person singular preterite miei, past participle miado)
- to meow
- Synonym: miañar
Conjugation
Conjugation of miar
infinitive | miar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | miando | ||||||
past participle | singular | plural | |||||
masculine | miado | miados | |||||
feminine | miada | miadas | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
present | mío | mías | mía | miamos | miades | mían | |
imperfect | miaba | miabas | miaba | miabamos | miabades | miaban | |
preterite | miei | miaches | miou | miamos | miastes | miaron | |
pluperfect | miara | miaras | miara | miaramos | miarades | miaran | |
future | miarei | miarás | miará | miaremos | miaredes | miarán | |
conditional | miaría | miarías | miaría | miariamos | miariades | miarían | |
subjunctive | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
present | míe | míes | míe | miemos | miedes | míen | |
preterite | miase | miases | miase | miásemos | miásedes | miasen | |
future | miar | miares | miar | miarmos | miardes | miaren | |
imperative | — | ti | Vde. | nós | vós | Vdes. | |
affirmative | — | mía | míe | miemos | miade | míen | |
affirmative | — | míes | míe | miemos | miedes | míen | |
personal infinitive | eu | ti | el / ela / Vde. | nós | vós | eles / elas / Vdes. | |
miar | miares | miar | miarmos | miardes | miaren |
Related terms
- miañar
- miau
References
- “miar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “miar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “miar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /mjar/
- Rhymes: -ar
- Syllabification: miar
Noun
miar f
- genitive plural of miara
Portuguese
Etymology
Onomatopoeic: miau + -ar.
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /miˈa(ʁ)/ [mɪˈa(h)], (faster pronunciation) /ˈmja(ʁ)/ [ˈmja(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /miˈa(ɾ)/ [mɪˈa(ɾ)], (faster pronunciation) /ˈmja(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /miˈa(ʁ)/ [mɪˈa(χ)], (faster pronunciation) /ˈmja(ʁ)/ [ˈmja(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /miˈa(ɻ)/ [mɪˈa(ɻ)], (faster pronunciation) /ˈmja(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /ˈmjaɾ/
- Homophone: mear (Portugal)
- Hyphenation: mi‧ar
Verb
miar (first-person singular present mio, first-person singular preterite miei, past participle miado)
- (intransitive) to meow
- (intransitive, slang, figurative) to fall through, to fail
- inflection of miar:
- first/third-person singular future subjunctive
- first/third-person singular personal infinitive
Conjugation
Conjugation of miar (See Appendix:Portuguese verbs)
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
First-person (eu) | Second-person (tu) | Third-person (ele / ela / você) | First-person (nós) | Second-person (vós) | Third-person (eles / elas / vocês) | |
Infinitive | ||||||
Impersonal | miar | |||||
Personal | miar | miares | miar | miarmos | miardes | miarem |
Gerund | ||||||
miando | ||||||
Past participle | ||||||
Masculine | miado | miados | ||||
Feminine | miada | miadas | ||||
Indicative | ||||||
Present | mio | mias | mia | miamos | miais | miam |
Imperfect | miava | miavas | miava | miávamos | miáveis | miavam |
Preterite | miei | miaste | miou | miamos1, miámos2 | miastes | miaram |
Pluperfect | miara | miaras | miara | miáramos | miáreis | miaram |
Future | miarei | miarás | miará | miaremos | miareis | miarão |
Conditional | ||||||
miaria | miarias | miaria | miaríamos | miaríeis | miariam | |
Subjunctive | ||||||
Present | mie | mies | mie | miemos | mieis | miem |
Imperfect | miasse | miasses | miasse | miássemos | miásseis | miassem |
Future | miar | miares | miar | miarmos | miardes | miarem |
Imperative | ||||||
Affirmative | mia | mie | miemos | miai | miem | |
Negative (não) | não mies | não mie | não miemos | não mieis | não miem |
1Brazil.
2Portugal.
See also
- balir
- coachar
- latir
- rugir
Further reading
- “miar” in iDicionário Aulete.
- “miar” in Dicionário inFormal.
- “miar” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913
- “miar” in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa. Porto: Porto Editora, 2003–2023.
- “miar” in Michaelis Dicionário Brasileiro da Língua Portuguesa.
- “miar” in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa.
Romanian
Etymology
mie + -ar
Noun
miar n (plural miare)
- thousand lei banknote
Declension
Declension of miar
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) miar | miarul | (niște) miare | miarele |
genitive/dative | (unui) miar | miarului | (unor) miare | miarelor |
vocative | miarule | miarelor |