anemogamiczny

anemogamiczny

Polish

Etymology

From anemogamia +‎ -iczny. First attested in 1924.[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /a.nɛ.mɔ.ɡaˈmit͡ʂ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: a‧ne‧mo‧ga‧micz‧ny

Adjective

anemogamiczny (not comparable)

1. (relational, botany) anemophilous

   Synonym: wiatropylny

Declension

Declension of anemogamiczny

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	anemogamiczny		anemogamiczne	anemogamiczna	anemogamiczni	anemogamiczne
genitive	anemogamicznego			anemogamicznej	anemogamicznych
dative	anemogamicznemu				anemogamicznym
accusative	anemogamicznego	anemogamiczny	anemogamiczne	anemogamiczną	anemogamicznych	anemogamiczne
instrumental	anemogamicznym				anemogamicznymi
locative				anemogamicznej	anemogamicznych

References

1. Rocznik‎, 1924, page 93

Further reading

• anemogamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• anemogamiczny in Polish dictionaries at PWN