mennt
Icelandic
Etymology
From Old Norse mennt (“accomplishment”).
Pronunciation
- IPA(key): /mɛn̥t/
- Rhymes: -ɛn̥t
Noun
mennt f (genitive singular menntar, nominative plural menntir)
- skill, craft
- education
Declension
declension of mennt
f-s2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | mennt | menntin | menntir | menntirnar |
accusative | mennt | menntina | menntir | menntirnar |
dative | mennt | menntinni | menntum | menntunum |
genitive | menntar | menntarinnar | mennta | menntanna |
Synonyms
- (skill, craft): kunnátta, færni
- (education): menntun
Old Norse
Noun
mennt f
- accomplishment
See also
- kunnandi
References
- mennt in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press