meinn
See also: mèinn
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *mainaz.
Adjective
meinn
- painful
- causing pain
Declension
Strong declension of meinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | meinn | mein | meint |
accusative | meinan | meina | meint |
dative | meinum | meinni | meinu |
genitive | meins | meinnar | meins |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | meinir | meinar | mein |
accusative | meina | meinar | mein |
dative | meinum | meinum | meinum |
genitive | meinna | meinna | meinna |
Weak declension of meinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | meini | meina | meina |
accusative | meina | meinu | meina |
dative | meina | meinu | meina |
genitive | meina | meinu | meina |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | meinu | meinu | meinu |
accusative | meinu | meinu | meinu |
dative | meinum | meinum | meinum |
genitive | meinu | meinu | meinu |
Descendants
- Icelandic: meinn
- Faroese: meinur
- Norwegian Nynorsk: mein, mein-
References
- meinn in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press