meina
See also: meinä
Faroese
Verb
meina (third person singular past indicative meinaði, third person plural past indicative meinað, supine meinað)
- to damage, to hurt
- to prevent, to avoid
Conjugation
Conjugation of meina
| v-30 | ||||
| infinitive | meina | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | meinandi | |||
| past participle a6 | meinaður | |||
| supine | meinað | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | meini | meinar | meinar | meina |
| past | meinaði | meinaði | meinaði | meinaðu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | meina! | — | meinið! |
Verb
meina
- to mean, to hold, to claim
- eg meini tað (with stress on meini)
- ah well
- eg meini tað (with stress on meini)
Conjugation
Conjugation of meina
| v-29-2 | ||||
| infinitive | meina | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | meinandi | |||
| past participle a5/ a39 | meintur | |||
| supine | meinað/ meint | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | meini | meinar/ meinir | meinar/ meinir | meina |
| past | meinti | meinti | meinti | meintu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | meina/ mein! | — | meinið! |
Gothic
Romanization
meina
- Romanization of 𐌼𐌴𐌹𐌽𐌰
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmeiːna/
- Rhymes: -eiːna
- Homophones: meyna
Verb
meina (weak verb, third-person singular past indicative meinti, supine meint)
- to think, be of a certain opinion
- to mean
- (emphatically) to really mean, to not be joking
Conjugation
meina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að meina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | meint | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | meinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég meini | við meinum | present (nútíð) | ég meini | við meinum |
| þú meinir | þið meinið | þú meinir | þið meinið | ||
| hann, hún, það meinir | þeir, þær, þau meina | hann, hún, það meini | þeir, þær, þau meini | ||
| past (þátíð) | ég meinti | við meintum | past (þátíð) | ég meinti | við meintum |
| þú meintir | þið meintuð | þú meintir | þið meintuð | ||
| hann, hún, það meinti | þeir, þær, þau meintu | hann, hún, það meinti | þeir, þær, þau meintu | ||
| imperative (boðháttur) | mein (þú) | meinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| meintu | meiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
meintur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | meintur | meint | meint | meintir | meintar | meint | |
| accusative (þolfall) | meintan | meinta | meint | meinta | meintar | meint | |
| dative (þágufall) | meintum | meintri | meintu | meintum | meintum | meintum | |
| genitive (eignarfall) | meints | meintrar | meints | meintra | meintra | meintra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | meinti | meinta | meinta | meintu | meintu | meintu | |
| accusative (þolfall) | meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
| dative (þágufall) | meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
| genitive (eignarfall) | meinta | meintu | meinta | meintu | meintu | meintu | |
Verb
meina (weak verb, third-person singular past indicative meinaði, supine meinað)
- to prohibit or prevent (something, someone from doing something)
Conjugation
meina — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að meina | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | meinað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | meinandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég meina | við meinum | present (nútíð) | ég meini | við meinum |
| þú meinar | þið meinið | þú meinir | þið meinið | ||
| hann, hún, það meinar | þeir, þær, þau meina | hann, hún, það meini | þeir, þær, þau meini | ||
| past (þátíð) | ég meinaði | við meinuðum | past (þátíð) | ég meinaði | við meinuðum |
| þú meinaðir | þið meinuðuð | þú meinaðir | þið meinuðuð | ||
| hann, hún, það meinaði | þeir, þær, þau meinuðu | hann, hún, það meinaði | þeir, þær, þau meinuðu | ||
| imperative (boðháttur) | meina (þú) | meinið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| meinaðu | meiniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
meinast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að meinast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | meinast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | meinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég meinast | við meinumst | present (nútíð) | ég meinist | við meinumst |
| þú meinast | þið meinist | þú meinist | þið meinist | ||
| hann, hún, það meinast | þeir, þær, þau meinast | hann, hún, það meinist | þeir, þær, þau meinist | ||
| past (þátíð) | ég meinaðist | við meinuðumst | past (þátíð) | ég meinaðist | við meinuðumst |
| þú meinaðist | þið meinuðust | þú meinaðist | þið meinuðust | ||
| hann, hún, það meinaðist | þeir, þær, þau meinuðust | hann, hún, það meinaðist | þeir, þær, þau meinuðust | ||
| imperative (boðháttur) | meinast (þú) | meinist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| meinastu | meinisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
meinaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | meinaður | meinuð | meinað | meinaðir | meinaðar | meinuð | |
| accusative (þolfall) | meinaðan | meinaða | meinað | meinaða | meinaðar | meinuð | |
| dative (þágufall) | meinuðum | meinaðri | meinuðu | meinuðum | meinuðum | meinuðum | |
| genitive (eignarfall) | meinaðs | meinaðrar | meinaðs | meinaðra | meinaðra | meinaðra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | meinaði | meinaða | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
| accusative (þolfall) | meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
| dative (þágufall) | meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
| genitive (eignarfall) | meinaða | meinuðu | meinaða | meinuðu | meinuðu | meinuðu | |
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
- meine
Etymology
From Old Norse meina, from Middle Low German menen, meinen.
Pronunciation
- IPA(key): /²mæɪnɑ/ (example of pronunciation)
Verb
meina (present tense meiner, past tense meinte, past participle meint, passive infinitive meinast, present participle meinande, imperative mein)
- to mean (convey meaning)
- Kva meiner dei med dette?
- What do they mean by this?
- Kva meiner dei med dette?
- think (to be of the opinion)
- Eg veit ikkje kva eg skal meina om dette.
- I don't know what to think about this.
Synonyms
- (to be of the opinion): tru, tenkja
Derived terms
- meining
References
- “meina” in The Nynorsk Dictionary.