anclabris
Latin
Etymology
From anculō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈan.kla.bris/, [ˈaŋ.kɫa.brɪs]
Adjective
anclabris (neuter anclabre); third declension
- destinated to the cult of the deities
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | anclabris | anclabre | anclabrēs | anclabria | |
Genitive | anclabris | anclabrium | |||
Dative | anclabrī | anclabribus | |||
Accusative | anclabrem | anclabre | anclabrēs, anclabrīs | anclabria | |
Ablative | anclabrī | anclabribus | |||
Vocative | anclabris | anclabre | anclabrēs | anclabria |
References
- anclabris in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- anclabris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette