anathematizaturus
Latin
Etymology
Future active participle of anathematīzō
Participle
anathematīzātūrus m (feminine anathematīzātūra, neuter anathematīzātūrum); first/second declension
- about to curse
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | anathematīzātūrus | anathematīzātūra | anathematīzātūrum | anathematīzātūrī | anathematīzātūrae | anathematīzātūra | |
Genitive | anathematīzātūrī | anathematīzātūrae | anathematīzātūrī | anathematīzātūrōrum | anathematīzātūrārum | anathematīzātūrōrum | |
Dative | anathematīzātūrō | anathematīzātūrae | anathematīzātūrō | anathematīzātūrīs | anathematīzātūrīs | anathematīzātūrīs | |
Accusative | anathematīzātūrum | anathematīzātūram | anathematīzātūrum | anathematīzātūrōs | anathematīzātūrās | anathematīzātūra | |
Ablative | anathematīzātūrō | anathematīzātūrā | anathematīzātūrō | anathematīzātūrīs | anathematīzātūrīs | anathematīzātūrīs | |
Vocative | anathematīzātūre | anathematīzātūra | anathematīzātūrum | anathematīzātūrī | anathematīzātūrae | anathematīzātūra |