masclus
Latin
Etymology
From Classical Latin masculus (mās + -culus) via syncope of unstressed intertonic /u/.
Pronunciation
- (Proto-Romance) IPA(key): /ˈmasklʊs/
Noun
masclus m (genitive masclī); second declension
- (Late Latin, proscribed) Alternative form of masculus: male
- 3rd–4th century, Appendix Probi:
- masculus non masclus
- [Say or write] masculus, not masclus.
- masculus non masclus
- 3rd–4th century, Appendix Probi:
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | masclus | masclī |
Genitive | masclī | masclōrum |
Dative | masclō | masclīs |
Accusative | masclum | masclōs |
Ablative | masclō | masclīs |
Vocative | mascle | masclī |
Descendants
- Balkan Romance:
- Aromanian: mascur
- Megleno-Romanian: mascur
- Romanian: mascur, mascul
- → Albanian: mashkull
- Dalmatian:
- muosclo
- Italo-Romance:
- Corsican: maschiu
- Italian: maschio, mastio (Tuscan)
- Neapolitan: mascolo
- Sicilian: màsculu
- North Italian:
- Emilian: masc', masti
- Friulian: mascli, mascjo
- Istriot: mas'cio
- Ligurian: màsccio, màscci
- Lombard: mas'c, mah'c, mar'c
- Piedmontese: mas-cc
- Romagnol: masc', masc'e
- Romansch: mastgel, mascal, mascel, mes-cel, mas-cel
- Venetian: mas-cio, mascio
- Gallo-Romance:
- Franco-Provençal: mâcllo, mâtllo, mâhcllo
- Old French: masle
- French: mâle
- → English: male
- Picard: merle
- Walloon: mâie, maul
- Occitano-Romance:
- Catalan: mascle
- Occitan: mascle
- Ibero-Romance:
- Aragonese: masclo, masto, mascllo (Ribagorçan)
- Asturian: machu
- Galician: macho
- Portuguese: macho
- Spanish: macho
- → English: macho
- Insular Romance:
- Sardinian:
- Campidanese: mascru, mascu, mascuru, masculu
- Logudorese: masciu, masculu
- Nuorese: mascru
- Sardinian:
References
- masclus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)