marudzić

Polish

From maruda +‎ -ić.

marudzić pf (perfective pomarudzić)

(colloquial, derogatory, intransitive) to complain, to whine, to moan
Synonyms: see Thesaurus:narzekać
(intransitive) to drone on, talk in a long and boring way about something
Synonyms: see Thesaurus:bredzić

marudzić pf (perfective zamarudzić)

Conjugation of marudzić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		marudzić
present tense	1^st	marudzę			marudzimy
	2^nd	marudzisz			marudzicie
	3^rd	marudzi			marudzą
	impersonal	marudzi się
past tense	1^st	marudziłem	marudziłam		marudziliśmy	marudziłyśmy
	2^nd	marudziłeś	marudziłaś		marudziliście	marudziłyście
	3^rd	marudził	marudziła	marudziło	marudzili	marudziły
	impersonal	marudzono
future tense	1^st	będę marudził, będę marudzić	będę marudziła, będę marudzić		będziemy marudzili, będziemy marudzić	będziemy marudziły, będziemy marudzić
	2^nd	będziesz marudził, będziesz marudzić	będziesz marudziła, będziesz marudzić		będziecie marudzili, będziecie marudzić	będziecie marudziły, będziecie marudzić
	3^rd	będzie marudził, będzie marudzić	będzie marudziła, będzie marudzić	będzie marudziło, będzie marudzić	będą marudzili, będą marudzić	będą marudziły, będą marudzić
	impersonal	będzie marudzić się
conditional	1^st	marudziłbym	marudziłabym		marudzilibyśmy	marudziłybyśmy
	2^nd	marudziłbyś	marudziłabyś		marudzilibyście	marudziłybyście
	3^rd	marudziłby	marudziłaby	marudziłoby	marudziliby	marudziłyby
	impersonal	marudzono by
imperative	1^st	niech marudzę			marudźmy
	2^nd	marudź			marudźcie
	3^rd	niech marudzi			niech marudzą
active adjectival participle		marudzący	marudząca	marudzące	marudzący	marudzące
contemporary adverbial participle		marudząc
verbal noun		marudzenie

adjective

adverb

nouns