maronitus
Latin
Etymology
Named after the Syriac saint Mar Maron, whose followers moved to Mount Lebanon from northern Syria, establishing the Maronite Church, from Ancient Greek Μάρων (Márōn), from Classical Syriac ܡܪܘܢ.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /maˈro.ni.tus/, [mäˈrɔnɪt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /maˈro.ni.tus/, [mäˈrɔːnit̪us]
Adjective
maronitus (feminine maronita, neuter maronitum); first/second-declension adjective
- Maronite
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | maronitus | maronita | maronitum | maronitī | maronitae | maronita | |
Genitive | maronitī | maronitae | maronitī | maronitōrum | maronitārum | maronitōrum | |
Dative | maronitō | maronitō | maronitīs | ||||
Accusative | maronitum | maronitam | maronitum | maronitōs | maronitās | maronita | |
Ablative | maronitō | maronitā | maronitō | maronitīs | |||
Vocative | maronite | maronita | maronitum | maronitī | maronitae | maronita |
Related terms
- Maronite