manumisiune
Romanian
Etymology
Borrowed from French manumission.
Noun
manumisiune f (plural manumisiuni)
- (historical) manumission
Declension
Declension of manumisiune
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) manumisiune | manumisiunea | (niște) manumisiuni | manumisiunile |
genitive/dative | (unei) manumisiuni | manumisiunii | (unor) manumisiuni | manumisiunilor |
vocative | manumisiune, manumisiuneo | manumisiunilor |
References
- manumisiune in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN