manticulor
Latin
Etymology
From manticula (“purse, wallet, small bag”) + ō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /manˈti.ku.lor/, [män̪ˈt̪ɪkʊɫ̪ɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /manˈti.ku.lor/, [män̪ˈt̪iːkulɔr]
Verb
manticulor (present infinitive manticulārī, perfect active manticulātus sum); first conjugation, deponent
- to steal
Conjugation
Conjugation of manticulor (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | manticulor | manticulāris, manticulāre | manticulātur | manticulāmur | manticulāminī | manticulantur |
imperfect | manticulābar | manticulābāris, manticulābāre | manticulābātur | manticulābāmur | manticulābāminī | manticulābantur | |
future | manticulābor | manticulāberis, manticulābere | manticulābitur | manticulābimur | manticulābiminī | manticulābuntur | |
perfect | manticulātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | manticulātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | manticulātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | manticuler | manticulēris, manticulēre | manticulētur | manticulēmur | manticulēminī | manticulentur |
imperfect | manticulārer | manticulārēris, manticulārēre | manticulārētur | manticulārēmur | manticulārēminī | manticulārentur | |
perfect | manticulātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | manticulātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | manticulāre | — | — | manticulāminī | — |
future | — | manticulātor | manticulātor | — | — | manticulantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | manticulārī | manticulātum esse | manticulātūrum esse | — | — | — | |
participles | manticulāns | manticulātus | manticulātūrus | — | — | manticulandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
manticulandī | manticulandō | manticulandum | manticulandō | manticulātum | manticulātū |
Derived terms
- manticulātor
Related terms
- manticulārius
References
- manticulor in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- manticulor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette