manić

manić

See also: manic and Manic

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *maniti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈma.ɲit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲit͡ɕ
• Syllabification: ma‧nić

Verb

manić impf

1. (transitive, archaic) Alternative form of mamić.
2. (transitive, hunting) to lure birds while hunting

   Synonym: wabić

Conjugation

Conjugation of manić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		manić
present tense	1st	manię			manimy
	2nd	manisz			manicie
	3rd	mani			manią
	impersonal	mani się
past tense	1st	maniłem	maniłam		maniliśmy	maniłyśmy
	2nd	maniłeś	maniłaś		maniliście	maniłyście
	3rd	manił	maniła	maniło	manili	maniły
	impersonal	maniono
future tense	1st	będę manił, będę manić	będę maniła, będę manić		będziemy manili, będziemy manić	będziemy maniły, będziemy manić
	2nd	będziesz manił, będziesz manić	będziesz maniła, będziesz manić		będziecie manili, będziecie manić	będziecie maniły, będziecie manić
	3rd	będzie manił, będzie manić	będzie maniła, będzie manić	będzie maniło, będzie manić	będą manili, będą manić	będą maniły, będą manić
	impersonal	będzie manić się
conditional	1st	maniłbym	maniłabym		manilibyśmy	maniłybyśmy
	2nd	maniłbyś	maniłabyś		manilibyście	maniłybyście
	3rd	maniłby	maniłaby	maniłoby	maniliby	maniłyby
	impersonal	maniono by
imperative	1st	niech manię			mańmy
	2nd	mań			mańcie
	3rd	niech mani			niech manią
active adjectival participle		maniący	maniąca	maniące	maniący	maniące
passive adjectival participle		maniony	maniona	manione	manieni	manione
contemporary adverbial participle		maniąc
verbal noun		manienie

Derived terms

verbs

• omanić pf
• wymanić pf
• zmanić pf

 

Further reading

• manić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• manić in Polish dictionaries at PWN