mangup
Serbo-Croatian
Etymology
From Ottoman Turkish منكوب (menkûb) (> Turkish menkûp), from Arabic مَنْكُوب (mankūb, “afflicted, troubled, injured”), from the root ن ك ب (n-k-b), akin to نَكْبَة (nakba).
Pronunciation
- IPA(key): /mǎnɡup/
- Hyphenation: man‧gup
Noun
màngup m (Cyrillic spelling ма̀нгуп)
- idler, loafer
- mischievous child
Declension
Declension of mangup
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | màngup | mangupi |
genitive | màngupa | mȁngūpā |
dative | mangupu | mangupima |
accusative | mangupa | mangupe |
vocative | mangupe | mangupi |
locative | mangupu | mangupima |
instrumental | mangupom | mangupima |
References
- “mangup” in Hrvatski jezični portal
- Abdulah Škaljić (1966), Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Svjetlost: Sarajevo, page 445