manducar
Spanish
Etymology
Probably borrowed from Latin mandūcāre, present active infinitive of mandūcō. Doublet of manjar.
Pronunciation
- IPA(key): /manduˈkaɾ/ [mãn̪.d̪uˈkaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: man‧du‧car
Verb
manducar (first-person singular present manduco, first-person singular preterite manduqué, past participle manducado)
- (colloquial) to eat, munch, scoff
Conjugation
Conjugation of manducar (c-qu alternation) (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive | manducar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | manducando | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | manducado | manducada | |||||
plural | manducados | manducadas | |||||
singular | plural | ||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | manduco | manducastú manducásvos | manduca | manducamos | manducáis | manducan | |
imperfect | manducaba | manducabas | manducaba | manducábamos | manducabais | manducaban | |
preterite | manduqué | manducaste | manducó | manducamos | manducasteis | manducaron | |
future | manducaré | manducarás | manducará | manducaremos | manducaréis | manducarán | |
conditional | manducaría | manducarías | manducaría | manducaríamos | manducaríais | manducarían | |
subjunctive | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | manduque | manduquestú manduquésvos2 | manduque | manduquemos | manduquéis | manduquen | |
imperfect (ra) | manducara | manducaras | manducara | manducáramos | manducarais | manducaran | |
imperfect (se) | manducase | manducases | manducase | manducásemos | manducaseis | manducasen | |
future1 | manducare | manducares | manducare | manducáremos | manducareis | manducaren | |
imperative | — | tú vos | usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes | |
affirmative | manducatú manducávos | manduque | manduquemos | manducad | manduquen | ||
negative | no manduques | no manduque | no manduquemos | no manduquéis | no manduquen |
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of manducar (c-qu alternation)
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive manducar | |||||||
dative | manducarme | manducarte | manducarle, manducarse | manducarnos | manducaros | manducarles, manducarse | |
accusative | manducarme | manducarte | manducarlo, manducarla, manducarse | manducarnos | manducaros | manducarlos, manducarlas, manducarse | |
with gerund manducando | |||||||
dative | manducándome | manducándote | manducándole, manducándose | manducándonos | manducándoos | manducándoles, manducándose | |
accusative | manducándome | manducándote | manducándolo, manducándola, manducándose | manducándonos | manducándoos | manducándolos, manducándolas, manducándose | |
with informal second-person singular tú imperative manduca | |||||||
dative | mandúcame | mandúcate | mandúcale | mandúcanos | not used | mandúcales | |
accusative | mandúcame | mandúcate | mandúcalo, mandúcala | mandúcanos | not used | mandúcalos, mandúcalas | |
with informal second-person singular vos imperative manducá | |||||||
dative | manducame | manducate | manducale | manducanos | not used | manducales | |
accusative | manducame | manducate | manducalo, manducala | manducanos | not used | manducalos, manducalas | |
with formal second-person singular imperative manduque | |||||||
dative | mandúqueme | not used | mandúquele, mandúquese | mandúquenos | not used | mandúqueles | |
accusative | mandúqueme | not used | mandúquelo, mandúquela, mandúquese | mandúquenos | not used | mandúquelos, mandúquelas | |
with first-person plural imperative manduquemos | |||||||
dative | not used | manduquémoste | manduquémosle | manduquémonos | manduquémoos | manduquémosles | |
accusative | not used | manduquémoste | manduquémoslo, manduquémosla | manduquémonos | manduquémoos | manduquémoslos, manduquémoslas | |
with informal second-person plural imperative manducad | |||||||
dative | manducadme | not used | manducadle | manducadnos | manducaos | manducadles | |
accusative | manducadme | not used | manducadlo, manducadla | manducadnos | manducaos | manducadlos, manducadlas | |
with formal second-person plural imperative manduquen | |||||||
dative | mandúquenme | not used | mandúquenle | mandúquennos | not used | mandúquenles, mandúquense | |
accusative | mandúquenme | not used | mandúquenlo, mandúquenla | mandúquennos | not used | mandúquenlos, mandúquenlas, mandúquense |
See also
- comer
Further reading
- “manducar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014