mancsa
Hungarian
Etymology
mancs + -a (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmɒnt͡ʃɒ]
- Hyphenation: man‧csa
Noun
mancsa
- third-person singular single-possession possessive of mancs
Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | mancsa | — |
accusative | mancsát | — |
dative | mancsának | — |
instrumental | mancsával | — |
causal-final | mancsáért | — |
translative | mancsává | — |
terminative | mancsáig | — |
essive-formal | mancsaként | — |
essive-modal | mancsául | — |
inessive | mancsában | — |
superessive | mancsán | — |
adessive | mancsánál | — |
illative | mancsába | — |
sublative | mancsára | — |
allative | mancsához | — |
elative | mancsából | — |
delative | mancsáról | — |
ablative | mancsától | — |
non-attributive possessive - singular | mancsáé | — |
non-attributive possessive - plural | mancsáéi | — |