anakolutyczny
Polish
Etymology
From anakolut + -yczny. First attested in 1893.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.na.kɔ.luˈtɨt͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɨt͡ʂnɨ
- Syllabification: a‧na‧ko‧lu‧tycz‧ny
Adjective
anakolutyczny (not comparable)
- (relational, grammar, rhetoric) anacoluthic; anacoluthon
- konstrsukcja anakolutyczna ― anacoluthic construction
Declension
Declension of anakolutyczny
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
nominative, vocative | anakolutyczny | anakolutyczne | anakolutyczna | anakolutyczni | anakolutyczne | ||
genitive | anakolutycznego | anakolutycznej | anakolutycznych | ||||
dative | anakolutycznemu | anakolutycznym | |||||
accusative | anakolutycznego | anakolutyczny | anakolutyczne | anakolutyczną | anakolutycznych | anakolutyczne | |
instrumental | anakolutycznym | anakolutycznymi | |||||
locative | anakolutycznej | anakolutycznych |
References
- Jan Bystroń (1893) Drobne przyczynki do składni polskiej z uwzględnieniem składni języków klasycznych. 2, Przyczynki do składni polskiej, page 16
Further reading
- anakolutyczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- anakolutyczny in Polish dictionaries at PWN
- anakolutyczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego