anakolut
Polish
Etymology
Learned borrowing from Ancient Greek ἀνακόλουθον (anakólouthon, “without sequence”).[1][2] First attested in 1859.[3]
Pronunciation
- IPA(key): /a.naˈkɔ.lut/
Audio (file) - Rhymes: -ɔlut
- Syllabification: a‧na‧ko‧lut
Noun
anakolut m inan
- (grammar) anacoluthon (sentence or clause that is grammatically inconsistent)
- (rhetoric) anacoluthon (use of such a structure)
Declension
Declension of anakolut
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | anakolut | anakoluty |
genitive | anakolutu | anakolutów |
dative | anakolutowi | anakolutom |
accusative | anakolut | anakoluty |
instrumental | anakolutem | anakolutami |
locative | anakolucie | anakolutach |
vocative | anakolucie | anakoluty |
Derived terms
adjective
- anakolutyczny
References
- Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “anakolut”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- Encyklopedyja powszechna. T. 1, (A-Aos)., 1859, page 705
Further reading
- anakolut in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- anakolut in Polish dictionaries at PWN
- anakolut in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego