anagogiczny
Polish
Etymology
From Latin anagōgē, from Ancient Greek ἀναγωγή (anagōgḗ) + -iczny.[1] First attested in 1629.[2]
Pronunciation
- IPA(key): /a.na.ɡɔˈɡit͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂnɨ
- Syllabification: a‧na‧go‧gicz‧ny
Adjective
anagogiczny (not comparable)
- (literary) anagogic, anagogical
- Synonyms: podniosły, wzniosły
Declension
Declension of anagogiczny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | anagogiczny | anagogiczne | anagogiczna | anagogiczni | anagogiczne | ||
| genitive | anagogicznego | anagogicznej | anagogicznych | ||||
| dative | anagogicznemu | anagogicznym | |||||
| accusative | anagogicznego | anagogiczny | anagogiczne | anagogiczną | anagogicznych | anagogiczne | |
| instrumental | anagogicznym | anagogicznymi | |||||
| locative | anagogicznej | anagogicznych | |||||
References
- Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- Marek Kunicki-Goldfinger (22.11.2007), “ANAGOGICZNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading
- anagogiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- anagogiczny in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861), “anagogiczny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “anagogiczny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 33
- anagogiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego