magnitas
Latin
Etymology
From magnus (“big, large”) + -tās (“-ity, -ness, -ship”, nominal suffix).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈmaɡ.ni.taːs/, [ˈmäŋnɪt̪äːs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmaɲ.ɲi.tas/, [ˈmäɲːit̪äs]
Noun
magnitās f (genitive magnitātis); third declension
- greatness, magnitude
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | magnitās | magnitātēs |
Genitive | magnitātis | magnitātum |
Dative | magnitātī | magnitātibus |
Accusative | magnitātem | magnitātēs |
Ablative | magnitāte | magnitātibus |
Vocative | magnitās | magnitātēs |
Related terms
- magnitūdō
- magnus
References
- magnitas in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- magnitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette