machinamen
Latin
Etymology
From māchinor (“I invent, plot”) + -men (noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /maː.kʰiˈnaː.men/, [maː.kʰɪˈnaː.mɛn]
Noun
māchināmen n (genitive māchināminis); third declension
- contrivance, device
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | māchināmen | māchināminēs |
Genitive | māchināminis | māchināminum |
Dative | māchināminī | māchināminibus |
Accusative | māchināminem | māchināminēs |
Ablative | māchināmine | māchināminibus |
Vocative | māchināmen | māchināminēs |
References
- machinamen in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- machinamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette