abiudico
Latin
Etymology
From ab- (“from, away from”) + iūdicō (“pass judgement; determine, conclude”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /abˈjuː.di.koː/, [abˈjuː.dɪ.koː]
Verb
abiūdicō (present infinitive abiūdicāre, perfect active abiūdicāvī, supine abiūdicātum); first conjugation
- (law) I deprive or take away by a judicial sentence; abjudicate.
- (by extension) I deny, refuse, reject.
Inflection
Conjugation of abiudico (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | abiūdicō | abiūdicās | abiūdicat | abiūdicāmus | abiūdicātis | abiūdicant |
imperfect | abiūdicābam | abiūdicābās | abiūdicābat | abiūdicābāmus | abiūdicābātis | abiūdicābant | |
future | abiūdicābō | abiūdicābis | abiūdicābit | abiūdicābimus | abiūdicābitis | abiūdicābunt | |
perfect | abiūdicāvī | abiūdicāvistī | abiūdicāvit | abiūdicāvimus | abiūdicāvistis | abiūdicāvērunt, abiūdicāvēre | |
pluperfect | abiūdicāveram | abiūdicāverās | abiūdicāverat | abiūdicāverāmus | abiūdicāverātis | abiūdicāverant | |
future perfect | abiūdicāverō | abiūdicāveris | abiūdicāverit | abiūdicāverimus | abiūdicāveritis | abiūdicāverint | |
passive | present | abiūdicor | abiūdicāris, abiūdicāre | abiūdicātur | abiūdicāmur | abiūdicāminī | abiūdicantur |
imperfect | abiūdicābar | abiūdicābāris, abiūdicābāre | abiūdicābātur | abiūdicābāmur | abiūdicābāminī | abiūdicābantur | |
future | abiūdicābor | abiūdicāberis, abiūdicābere | abiūdicābitur | abiūdicābimur | abiūdicābiminī | abiūdicābuntur | |
perfect | abiūdicātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | abiūdicātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | abiūdicātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | abiūdicem | abiūdicēs | abiūdicet | abiūdicēmus | abiūdicētis | abiūdicent |
imperfect | abiūdicārem | abiūdicārēs | abiūdicāret | abiūdicārēmus | abiūdicārētis | abiūdicārent | |
perfect | abiūdicāverim | abiūdicāverīs | abiūdicāverit | abiūdicāverimus | abiūdicāveritis | abiūdicāverint | |
pluperfect | abiūdicāvissem | abiūdicāvissēs | abiūdicāvisset | abiūdicāvissēmus | abiūdicāvissētis | abiūdicāvissent | |
passive | present | abiūdicer | abiūdicēris, abiūdicēre | abiūdicētur | abiūdicēmur | abiūdicēminī | abiūdicentur |
imperfect | abiūdicārer | abiūdicārēris, abiūdicārēre | abiūdicārētur | abiūdicārēmur | abiūdicārēminī | abiūdicārentur | |
perfect | abiūdicātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | abiūdicātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | abiūdicā | — | — | abiūdicāte | — |
future | — | abiūdicātō | abiūdicātō | — | abiūdicātōte | abiūdicantō | |
passive | present | — | abiūdicāre | — | — | abiūdicāminī | — |
future | — | abiūdicātor | abiūdicātor | — | — | abiūdicantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | abiūdicāre | abiūdicāvisse | abiūdicātūrus esse | abiūdicārī | abiūdicātus esse | abiūdicātum īrī | |
participles | abiūdicāns | — | abiūdicātūrus | — | abiūdicātus | abiūdicandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
abiūdicāre | abiūdicandī | abiūdicandō | abiūdicandum | abiūdicātum | abiūdicātū |
Synonyms
- (refuse, reject): abnuō, dēnegō, invideō, negō, recūsō, renuō
Antonyms
- (refuse, reject): accipiō, comprobō, recipiō
Derived terms
- abiūdicātīvus
Related terms
- adiūdicō
- diiūdicō
- iūdicō
- praeiūdicō
Descendants
- English: abjudge, abjudicate
- Portuguese: abjudicar
References
- abiudico in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers