abiudicaturus
Latin
Etymology
Future active participle of abiūdicō.
Participle
abiūdicātūrus m (feminine abiūdicātūra, neuter abiūdicātūrum); first/second declension
- about to deprive
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | abiudicaturus | abiudicatura | abiudicaturum | abiudicaturī | abiudicaturae | abiudicatura | |
Genitive | abiudicaturī | abiudicaturae | abiudicaturī | abiudicaturōrum | abiudicaturārum | abiudicaturōrum | |
Dative | abiudicaturō | abiudicaturae | abiudicaturō | abiudicaturīs | abiudicaturīs | abiudicaturīs | |
Accusative | abiudicaturum | abiudicaturam | abiudicaturum | abiudicaturōs | abiudicaturās | abiudicatura | |
Ablative | abiudicaturō | abiudicaturā | abiudicaturō | abiudicaturīs | abiudicaturīs | abiudicaturīs | |
Vocative | abiudicature | abiudicatura | abiudicaturum | abiudicaturī | abiudicaturae | abiudicatura |